Geduld is een schone deugd

En laat dat nu net eens een klein kantje van mezelf zijn. Ik heb geen geduld. Pas op, de man des huizes zal dat ontkennen hoor (vooral als ik er bij sta), maar vraag hem dan eens vanaf wanneer ik begin te zagen over die stof die ik besteld heb en wanneer ze zou toekomen. Inderdaad, u raadt het al, van het moment ik de laatste muisklik klikte.

Geen geduld dus. Of toch niet voor alles. Want dit jaar ontdekte ik dat ik voor sommige dingen wél geduldig kan zijn. Want ergens in maart zag ik dit. Enkele dagen erna zag ik 'toevallig' super schone, zachte, kleurrijke bolletjes katoen liggen. 

Ze bleven daar niet liggen. Ze kwamen met mij mee naar huis en diezelfde avond nog werd een ambitieus project gestart. (In tegenstelling tot dat kleine projectje, dat je hier al zag)

Het moest een kleurrijke beddensprei worden. En ze moest af zijn als de dochter naar een groot bed verhuist. Kleurrijk is ze al, af nog niet. Helaas is mijn geduld bijna op. 

Maar de dochter is er nu al zo gek op, dat ik nog even doorbijt.

Geef toe, als je dit ziet, is opgeven toch geen optie. Dus zullen we toch nog zo'n 40 centimeter geduld moeten opbrengen.